Beschreven wordt een episode uit het leven van twee mensen, die door prikkels en associaties al dynamiek vertoont.
Zij sluiten zich niet af maar blijven ontvankelijk voor ontwikkelingen en verbindigen die op hun pad komen. In weerwil van wat hen omringt, laten zij geen kans onbenut het perspectief in hun leven bij te stellen en nemen daartoe adequate besluiten. Wat bij de hoofdpersoon dromen doet ontstaan of aangereikt krijgt door ene K.V. die hij nog kent uit een ver verleden. Al deze facetten lopen als rode draden door deze roman die in heldere taal en met humor werd geschreven.

Als mooie stapstenen kunnen de gedichten van Evert worden gezien. De teksten geven houvast en voelen vertrouwd aan. Je stapt of springt met dat gevoel van gedicht naar gedicht, en plots bereik je een overkant... Je wist niet dat het bestond. Een wandelpad waar stilte is met gefilterd zonlicht tussen de begroeiing. Je wil er graag nog even blijven, en als de tijd ontbreekt weet je zeker, ik kom terug; want er zijn meer paden en stenen om een overzijde te bereiken. De wereld van kinderen, mensen met wensen en hun dromen, natuur en de dieren. Een landschap om nooit te vergeten, je voelt je overal thuis.